Sinds vandaag maakt de politie jacht op fietsers die hun telefoon in de hand houden. Word je daarop betrapt, dan mag je 95 euro betalen. Maar let op: dat is een vraagprijs! Bijna altijd is er wel onderhandelingsruimte en met deze tips kun je een hoop geld besparen!
Als je ooit een Turkse markt, Spaanse costa of Marokkaanse rommelmarkt hebt bezocht, weet je dat afdingen in andere landen héél normaal is. Waarom zou je dat in je eigen land niet doen? Afdingen mag altijd. Een kennis van ons vertelde het volgende inspirerende verhaal: ,,Ik werd betrapt omdat ik op de fiets zat te appen. De agent gaf me een bekeuring waarop een bedrag van 95 euro ingevuld stond. Ik deed een tegenbod van 50 euro. Uiteindelijk kwamen we uit op 65 euro. Ruim één derde bespaard!”
Zorg ervoor dat de verbalisant ook werkelijk tijd heeft om met jou te onderhandelen. Een druk kruispunt of chaotische winkelstraat is niet de beste plek. Word je daar staande gehouden, vraag dan of je op een rustiger moment terug mag komen.
Het beste moment om bekeurd te worden, is vlak voor het einde van de dienst van de agent die je treft. Op dat moment is hij vaak sneller bereid wat water bij de wijn te doen, omdat hij zijn dagomzet nog snel wil verhogen.
Tekst gaat verder onder deze prent.
Met kennis van zaken kun je succesvoller onderhandelingen. Weet bijvoorbeeld hoe de gevraagde prijs is opgebouwd. Een deel daarvan bestaat uit het salaris van de agent. Tref je een jongere (= goedkopere) agent, dan is een lagere prijs gerechtvaardigd. Tref je een oudere agent? Fiets dan hard weg, want die zijn vaak niet meer zo snel.
Soms gaan onderhandelingen moeizaam. Laat je in geen geval opjagen, maar neem je tijd. Als jullie er niet uit dreigen te komen, ga dan gewoon weg. Dikwijls zal de agent dan achter je aan komen en je een beter aanbod doen. Of niet; ook goed natuurlijk.
Soms ligt de prijs gewoon vast. Dat is vervelend, maar dan nóg kun je proberen iets extra’s over te houden aan de ontmoeting met de politie. Zeg bijvoorbeeld: ,,Ik wil best 95 euro betalen, maar dan wil ik er wel je stroomstootwapen en handboeien bij hebben.” Of vraag om gratis garantie; dan heb je de zekerheid dat je bijvoorbeeld één of drie jaar geen bekeuringen krijgt.
Tref je een agent in opleiding of zelfs een stadswacht? Die mensen mogen meestal geen korting geven. Vraag om de commissaris, daarmee kun je tenminste zaken doen.
Wees niet bang om, vanwege je afkomst, direct in de slachtofferrol te kruipen als je bekeurd wordt. Dat kan ook als je gewoon Nederlander bent, want iedereen is gelijk. Schroom niet om een term als ‘discriminatie’ te laten vallen en informeer naar het beroep van de moeder van de agent; dat helpt vaak. Een agent zal hierdoor wel twee keer nadenken over het onrecht dat hij jou dreigt aan te doen, wat meestal resulteert in kwijtschelding of forse verlaging van het boetebedrag.
Vaak zal een agent vragen naar je naam, maar trap er niet in: daar heeft hij niets mee te maken. Beroep je op de AVG en zeg dat je je geen zin hebt om nieuwsbrieven van de politie te ontvangen. Laat niet spelen met je privé.
Zitten de onderhandelingen muurvast? Dan houdt het op. Zeg dat je naar de concurrent gaat, stap op je fiets en bel/app direct een vriend of familielid om je verhaal te delen. Grote kans dat je dan meteen een nieuwe kans op een succesvolle onderhandeling krijgt!